به گزارش میراث‌آریا، سامرا سلیم‌پور، استادیار پژوهشگاه ارائه‌دهنده این کرسی ترویجی که ناقدان آن مهران هوشیار دانشیار دانشگاه سوره و محمد افروغ دانشیار دانشگاه اراک بودند و مدیریت آن را هادی بابایی فلاح استادیار پژوهشگاه بر عهده داشت به بیان طرح مسئله پرداخت و به پرسش‌های ناقدان پاسخ گفت.

او گفت: هنرهای سنتی برآمده از فرهنگ، هنر، ارزش‌های بومی، ملی و مذهبی ایرانیان در طول دوران‌های تاریخی مختلف است. شوربختانه، پس از گذشت سال‌ها و فراز و فرودهای زیادی که هنرهای سنّتی و بومی ایرانی طی کرده است، کمبودها و کاستی‌هایی به چشم می‌خورند که زنگ خطر از دست رفتن و رو به فراموشی سپرده شدن بسیاری از این هنرها که به نوعی میراث‌فرهنگی کهن سرزمین ایران محسوب می‌شوند، به صدا در آمده است. 

سلیم‌پور تصریح‌ کرد: این پژوهش، نخستین اقدام پیش‌دستانه در حوزه هنرهای سنتی ایران است که به کمک رویکرد آزموده شده آینده- پژوهشی (Futures Studies) به شناسایی مشکلات و نقصان‌های زمان گذشته و حال می‌پردازد و در ادامه راه‌کارهایی مناسب برای دستیابی به آینده‌ای ممکن و مطلوب ارائه می‌دهد. عامل‌های پیشران کلیدی شناسایی شده در این پژوهش به کمک روش دلفی و با تمرکز بر جامعه هدف پژوهشکده هنرهای سنتی بدست آمده‌اند. 

استادیار گروه پژوهشی هنرهای سنتی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری افزود: نتایج حاصل از سناریوهای این پژوهش پیشنهاد دهنده آن است که اگر بودجه‌های هدفمند و برنامه‌ریزی شده به حوزه هنرهای سنتی تخصیص یابد، این حوزه قادر است علاوه بر پاسخ به نیازهای برخاسته از جامعه هنری، روحیه خودباوری، رفاه اجتماعی، اقتصاد سالم و رونق در صنعت گردشگری را ارتقا بخشد. تحقق این امر منجر به افزایش اشتغال جوانان در حوزه هنرهای سنتی و گردشگری و همچنین، افزایش و بهبود نشاط در سطح جامعه و کاهش امکان رخدادهای مجرمانه و بزهکارانه می‌شود.

لازم به توضیح است که نتایج این پژوهش در ۲ فصلنامه علمی هنرهای صناعی ایران- شهریور ۱۴۰۳ منتشر شده است.

انتهای پیام/